Het is al weer bijna 9 jaar geleden dat ik in 2013 ”toevallig” een zieke moeder ontmoette in Kathmandu. Vanuit de psychosynthese weet ik dat toeval betekent dat iets je toevalt en dat het er dan om gaat of je datgene toelaat wat je toevalt. De ontmoeting kreeg een bijzonder vervolg in 2016 en de jaren erna. Een wonderlijke reis die maar voor duurt.
In 2016 ging ik deze moeder en haar dochter naar haar geboortedorp Maha in district Mugu in West-Nepal.
De wandel reis werd me afgeraden te gaan. Wellicht teveel armoede, eenvoud/ziekte, oneerlijkheid, hygiënische toestanden? Maar ik werd vriendelijk, gastvrij, open en als een vriend welkom geheten in een gebied waar men in en met de natuur leeft.
In Maha heb ik vriendschap gesloten met de eerste lama (Boeddhistisch monnik) van het district, lama Pema. Ik zie in hem als een voorganger voor zijn community. Vanuit de eerste verbinding is de intentie ontstaan dat ik en later met mij vele anderen iets wilde betekenen voor voornamelijk de kinderen van de armste families in de bergdorpen.
Zelf opende Lama Pema de door hem gerealiseerde basis school in het voorjaar 2016. Zijn wens was nog een huis (het hostel) te realiseren naast de school voor de kinderen van de armste families zodat ze naar school konden gaan. Over de plaats en realisatie van dat hostel had ik al eerder gedroomd.
Nadat ik in het najaar van 2016 Stichting House of Dreams Foundation heb opgericht, is daarna in 2017 en 2018 het hostel voor de kinderen gerealiseerd. Op 8 maart 2018 is het hostel geopend en zijn er door Lama Pema 20 kinderen gekozen (tussen 7 en 14 jaar), 16 meisjes en 4 jongens. De begeleiding wordt gedaan door de 2 Staf medewerkers, de eerdere genoemde moeder en een jonge kok. Maar bovenal steunen de families van de kinderen ook het hostel. Het hostel en de omgeving zie ik als een veilig plaats waar je kan leren, ontmoeten en dromen. De kinderen uit het hostel zijn nauw verbonden met hun ouders, families en de natuur.
In april 2019 hebben Laurens en Michelle met mij ook weer het Hostel bezocht. We zijn er warm ontvangen en hebben met veel lokale mensen contact gelegd. Ons uitgangspunt is dat een jaarlijks bezoek in Nepal behulpzaam is om te inspireren en geïnspireerd te worden.
In 2020 en 2021 kon de reis naar Nepal vanwege de corona niet doorgaan. Ook In Nepal zijn er periodes van Lock down geweest. Wat we horen -voor zover dat klopt-, kinderen, familieleden, docenten en bekenden van ons zijn niet getroffen door de corona. Zou het eenvoudige buiten leven daar een positieve werking bij hebben gehad? Ik moet wel zeggen dat het niet doorgaan van de reis wel heeft geleid tot minder gevoel over wat er echt gaande is ter plaatse.
In 2022 gaan we wel naar Nepal. Mogelijk dat we in 2022 nieuwe lokale initiatieven gaan steunen. Dromen brengen ons tot verbinding. Dat gaat maar door.
Dank zij jouw steun kunnen we 16 meisjes en 4 jongens onderwijs, huisvesting en begeleiding aanbieden in het hostel in Dunggadara. Het is fijn om te geven, door te geven, te delen en zorg te dragen voor een ander. Het bestuur voelt zich dankbaar hieraan bij te dragen. Graag komen we vertellen wat ons raakt, en wat jou bezighoudt.
Lieve groet,
Toon Keijzer, oprichter / voorzitter House of Dreams Foundation
Jaarverslag 2021
geplaatst in: 4. Blog tekst
0